Een verfrissend kijkboekje, van twee Amerikaanse vrienden die visuele grapjes en slimmigheden via hun smartphone uitwisselen. Blechman is illustrator, ontwerper en creative director van The New Yorker. En Christoph Niemann een ontzettend creatieve kijker en illustrator / animator. In een mix van foto’s en tekeningen reageren ze op wat de ander stuurt. Met (ogenschijnlijk) snelle reacties en penstreken, en veel ruimte voor wit. Waardoor ‘t ook helder is hoe enkele beeldelementen al volstaan om een nieuwe realiteit of miniverhaal te schetsen. In Conversations zie je hoe je óók kunt kijken. En nog eens, of net even anders kunt kijken.

Wat is een thuisland? En kun je daar naar verlangen als er een grote, ingewikkelde geschiedenis aan kleeft? Waar verlang je dan precies naar? In Heimat onderzoekt Nora Krug deze vragen, én haar eigen familiegeschiedenis. Kan ze achterhalen hoe het precies met haar grootvader en oom in de Tweede Wereldoorlog zat? Al schrijvend, tekenend en plakkend put ze uit verschillende bronnen en materialen (brieven, archiefmateriaal, foto’s en vintage kringloopvondsten) – waarmee ze een intrigerend en persoonlijk verhaal in een heel eigen handschrift vertelt.

Concept, sfeer, vormgeving, dat deed me dit boekje grijpen en meenemen uit ‘t antiquariaat. Erik Kessels vindt en verzamelt achtergelaten fotoalbums. Een spannende hobby lijkt me: lekker gluren en verkneukelen. Met in je achterhoofd een wrang besef dat privélevens van mensen voor de wereld te koop zijn gelegd.

Kessels en schrijver Christine Otten maakten een nieuw verhaal van zo’n anoniem leven, uit een gevonden fotoalbum. Zij vullen de verbanden tussen de foto’s met hun eigen fantasie. Meer dan het verhaal zelf vind ik de vragen die deze combi van foto’s en interpretatie oproepen fascinerend. Welke foto’s haalden de selectie niet? Ontken je daarmee ook een deel van de geportretteerden, hun niet-fictionele deel? Welk verhaal zou ík gemaakt hebben, en wat zegt dat over mij…?